Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Mogecie nōm blank niy wiyrzić – gŏdōm sam w imia mojich dŏwniyjszych kamratōw i kamratek – ale my wszyjskie dorŏstalichmy we tych – bezmać – łoszkliwych latach szejśćdziesiōntych i siedymdziesiōntych.
Ludzie! Jaki ci my musieli mieć mazel, iże podarziło nōm sie razinku przeżyć te lata? Przecamć autoki niy mieli zicherhajtsgurtōw, takich ci bandōw bezpiycznōści ani gryfnych kopfhaltrōw, zegōwkōw przi kanapyjach. We autoku na zadnim kanapyju bōło stopierōńsko szpasownie, ale blank niy gyferlich. Kinderbety i dzieckowe gracki byli na zicher posztrajchowane blajowymi lakfarbami. Flaszecki łod wszyjskich medikamyntōw i roztomajtych strzodkōw do pucowaniŏ blank ci niy byli zicher. Szło jejździć na kole bez chelmiska a chopcy ustanŏwiali rykordy pryndkōści, coby drōgŏm uzdać we pōłowie drōgi, iże koło ze brymzōm bōło za drōge dlŏ naszych łojcōw.
Niyftore snŏs niy byli dobre we szuli i lecy kedy musieli łostać siedzieć, musieli siupnōńć na drugi rok. Ale tyż żŏdnego niy posywali do jakigosik psychologa. Ganc ajnfach powtŏrzŏł rok i to ci bōła jejigo jedzinŏ szanza.
Woda słepało sie direkt ze kokotka a niy ze blank szterylnich flaszek PET. Tyż ćkalichmy, futrowalichmy sie maszkytōma, słōdkościōma, ku tymu słepalichmy orynżada ze richticznym cukrym a niy mielichmy problymōw ze fetownōściōm i nadwŏgōm, bo fōrt i jednym ciyngym bylichmy na dworze i bylichmy aktiwne.
Niy mielichmy tyż wtynczŏs jakichsik ci tam Play Station, grackōw widyjo, 99 kanalōw we telewizyji, roztomajtych DVD, mobilniokōw, kōmputrōw... nale na isto mielichmy prawych przocieli! Mōglichmy znŏgła wkarować do kamratōw i zebrać łōnych na plac abo bawić sie u nich we jejich pomiyszkaniu. I blank niy musielichmy ci szpekulować eźli sie to godzi, abo i niy. Niy bōło – jakech już sam pedziŏł – mobilniokōw... żŏdyn tyż niy wiedziŏł kaj my sōm i co razinku we tym łoka mrziku robiymy.
Niymożebne? Nadzwykowne? Tam na zewnōntrz, we tym fest lagramynckim, beztyjskim świycie blank ci bez łopiyki? Jak ci to bōło mōjglich?
Gralichmy we fusbal, a eźli keregoś niy wziyni do manszaftu, to sie wyślimtŏł i tela. Przecamć niy bōł to do takigo istnego kōniec świata ani ta modernŏ trauma.
Mielichmy podrŏpane i pocharatane kolańska i okcie, elbōłgi, drugda tyż wybite zymbiska, ale nigdy, NIGDY niy wiydło sie skuli tego do gyrichtu! Żŏdyn tyż ci niy bōł winowaty, ino MY SAME! Żŏdyn tyż snŏs niy miŏł jakisik alergiji na kurz, sztaub, trōłwa ani na krowske mlyko.
Mielichmy słeboda, laufpas i frajny czas, klynski, przesrane, zukcysy, zadania i łobowiōnzki. I uczylichmy sie dŏwać se ze tym wszyjskim rada!
I mōm pytani za sto złociŏkōw: Jak ci sie nōm to udało przeżyć, bo dzisiŏj nōm wszyjske gŏdajōm, co to jes ōnmyjglich, co to niy ma możebne. Nō jak? Ludzie jak nōm sie to udało?
A terŏzki... A terŏzki mōmy wincyj ulekcyniōw, usnŏdniyniōw nale tyż mōmy ci corŏzki mynij czasu. Tōż tyż wiyncyj znōmy ale mynij poradzymy spokopić. Mōmy wiyncyj medikamyntōw ale mynij zdrowiŏ. Powiynkszylichmy to, co posiŏdōmy, ale pomyńszylichmy nasze werty. Gŏdōmy mocka, przajymy mało, niynŏwidzymy k’tymu czynsto. Zdobywōmy kosmos, ale procno nōm dokludzić sie do włōśnygo wnōtrza. Mōmy srogsze gyhalty, ale myńsze werty mōralne. Żyjymy we czasach srogszych ślebodōw, srogszyj dobrōwōli, ale mocka myńszych ci uciychōw. Mōmy tyż na isto mocka do jŏdła, ale blank maluśko wartōści łodżywczych. Żyjymy tak na isto we czasach, kej potrza dwiōch geltakōw na utrzimanie familiji, a liczba szajdōngōw wzrŏstŏ. Żyjymy ci tyż we czasach szykownych chałpōw... ale wiyncyj je dōmōw kaput.
Beztōż tyż łod dzisiŏj: Niy trzimejmy nic na jakesik niynoszłe pogody, jake przileżitōści. Zuchtejmy za wiydzōm, czytejmy wiyncyj i dziwejmy sie na lecy jake widoki, ino niy medikujmy ło swojich ino potrzyby. Spyndzejmy wiyncyj czasu ze familijōma i przocielōma, ćkejmy umiyłōwane jŏdło, warze, ftore mōmy festelnie radzi, nawiydzejmy miyjsca ftorym przajymy. Życie je ci przecamć takōm ketōm łoka mrzikōw przijymnōści, a niy ino ringowaniym sie ło przeżycie.
Niy łostawiyjmy naszych nŏjlepszyjszych parfinōw na lepszyjsze przileżitōści; używejmy łōnych zawdy, kej ino mōmy na to chańdź. Wyciepmy ze naszych słōwnikōw take ausdruki jak: keregoś dnioszka, kejsik... Rzyknijmy naszym familijantōm i przocielōm jak festelnie łōnym przajymy...
Niy łodkłŏdejmy niczego, co ze sia przinosi uśmiych i zadowolniynie. Kŏżdy dziyń, kŏżdŏ minutka je ci przecamć wyjōntkowŏ i niypowtŏrzalnŏ. I dejcie pozōr! Zdŏwejcie sie sprawa ze tego wszyjskigo, podwiyl to niy bydzie wasza łostatniŏ... minutka!

_________________
Ojgyn z Pnioków