Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nō tōż mōmy juzaś tyn Dziyń Kobiyt. Gǒdōm juzaś, bo przecamć bez te łostatnie trzinǒście lǒt jak jǒ Wōm sam, moje Wy roztomiyłe, te moje klachy łozprawiōm, niyrōłz żech już przeca ło tym fajerze roztomajte belery klyciōł. Nale dzisiǒj połozprawiōm juzaś ło tym gryfnistym dnioszku, coby chocia ino przipōmnieć, coch już skorzij berǒł i fandzolōł.
To sie napoczło wszyjsko jesce we raju. Jak pamiyntǒcie jesce ze katyjmusu Jadam ze Yjwōm tyrali po tym cǒłkim raju blank sago, niy mieli na sia żǒdnego prziłodziyniǒ. Niy zdało sie to wszyjsko tymu dziobłowi, blank ci niy pradziōł sie do tyj sagij pǒry przibadać i uzdǒł łōn, co tak zamamlasi, zbajeruje ta Yjwa, iże łōna zyjńdzie na złǒ drōga i tyn dobry Pōnbǒczek musi cosik zrobić, coby sie łōne yntlich łoblykli. Przeblyk sie tyn dzioboł za farbistǒ szlanga i napocznōł ta Yjwa kusić, wǒbić, bałamōńcić, iże razinku łōn wypokopiōł, co potrza zrobić, coby mieć gryfniste szaty. Nyńciōł ci jōm, iże kej wećkǒ jedna choby pōnka, jedne jabko ze tego stromu mōndrōści, to zarǒzki sama spokopi skōndsi idzie erbnōńć jakesik szykowniste prziłobleczynie.
Ale ta Yjwa, jak to baba, niy poradziōła sie uzdać se, ftore tyż to jabko ze tego stroma mǒ tak prǒwdōm wećkać. Medikowała rok, dwa (czǒs sie we tym raju inakszij rachowǒł) aże tymu dziobłowi pǒra razy skōra ślazła z pukla (Wiycie już czamu szlangi skōra ściepujōm). Na łostatku Yjwa serwała jedne jabko ze tego stroma, bajsła kōnsek i wartko poleciała ku Jadamowi, coby i łōnymu dać sprǒbować pomaszkycić.
– Coś ty jakǒ? Pizło ci cosik na gowa? Jǒ mōm ćkać jabka? – wrzesknōł wrōłz Jadam. – Jǒ niy mōm rǒd żǒdnych jabek! Jǒ kca sznapsa abo jabola i tela!
Ale, jak pewnikym miarkujecie, już wtynczǒs baby byli stopierōńsko uwziynte i ta Yjwa na łostatku przeprziła, przekabaciōła tego Jadama, łōn wartko społyknōł tyn łogryzek i tak ci sie niym udowiōł, iże do terǒzka chopy majōm we swojim chyrtōniu te łoszkliwe „jabko Adama”.
Zatym poszło już wartko. Yjwa sie kapła, iże jes blank sagǒ (Jadamowi to bōło ganc egal) i napoczła ci sie łōna sztiglować we roztomajte liściǒ. To ale łōnyj bōło mało i Jadam musiǒł terǒzki przełǒnaczyć sie we jyjgra i brać sie za gōny. Nale, ze tyj cǒłkij złōści i żałōści wypokopiōł, iże zawdy we marcu bydzie fajrowǒł... Dziyń Kobiyt! Ja, ja, łōn bydzie fajrowǒł. Bo kuknijcie ino, moje Wy roztomiyłe, przecamć zawdy, do dzisiǒj, nǒjbarzij naprane we tyn dziyń, to sōm przecamć chopy, prǒwda? I nǒjczyńścij chopy fajrujǒm tyn Dziyń Kobiyt ze... cudzymi babami, a nasze baby, babeczki, samotne i wydane, gdowy i jōngfery fajrujōm ze cudzymi chopami.
I niyskorzij moge sie przitrefić, mogōm być take cufale jak tyn ze babami, i tyn ze chopami:
Przilazuje jedna takǒ mamzela do dōm ło pōł szczwǒrtyj na rozwidnioku, ździebko chycōnǒ (co tam ździebko? fest!), kudły ci rozkociymbane, zjachrane, szaty popuczōne, poskurcane... chichrǒ sie, choby sie lajstła nowy lipynsztift lebo ojla parfinu...
– Kaj tyś do dioska kandego do terǒzki bōła ? Gǒdej mi sam zarǒzki, bo blank niy szczimia – rzōndzi wnerwiōny chop i małowiela a go moge szlak trefić.
– Jǒ... jǒ... kaj jǒ bōła ? Ep... hm... kcesz na isto wiedzieć, ja? – szwandrusi ta istno libeźnie.
– Ja, ty, ty! Kajś sie tak dugo słańdała, kajś sie do terǒzki smykała? – pytǒ sie łōnyj corǒzki już barzij łozgzukany chop.
– Jǒ?... A co tyż sie to yntlich stało? Bo dzisz chopecku roztomiyły... jǒ... bōła u Elzy, u tyj mojij kamratki, miarkujesz? Jǒ tam śniōm heftowałach... znacy... łobie my sie tak deczko heklowali. Kciałach ci usztrikować taki gryfny zegōwek dlǒ cia na gyburstak. I tak ci nōm to śleciało.
– Co ?...
– A co? Niy wierzisz mi? – gǒdǒ fałesznie ta yma. – Nō, tōż glingnij sie dō nij.
Drrrrr, drrrrr....
– Halo, to ty Elza? Sam jǒ, ja chop mojij baby. Bōła u cia moja baba, bo gǒdała mi, co bez cǒłkǒ noc cosik łobieście heklowali lebo sztrikowali.
– Ja, ja łōna bōła u mie, bōła – pado na to zgodliwie kamratka.
– To po jakiymu jes ci łōna takǒ napranǒ, co? – pytǒ sie jesce barzij wkurzōny.
– ??? Nō, wiysz, co cie byda sam cyganić... łōna cie na isto ze kimsik zdrǒdzǒ! – ta istno już wszyjsko wyfaflała. – Nō ale, kiej kcesz, to mogesz sam dō mie przijńść, to ci wszyjsko połozprawiōm. Zebier ze sia jakosik flaszecka dobrygo wina i... a... a mogesz być już dzisiǒj na łodwieczerz ?...
A u chopōw to takim Dniu Kobiyt jes juzaś tak:
Przilazuje chop rano kole piōntyj do dōm, festelnie łożarty, nabzdryngolōny choby kopaczka, kudły potargane, na pycholu i na kraglu łod hymdy masne fleki ci po lipynsztifcie, ancug blank popuczōny i sklabustrowany, a ze gymby capi, choby ze starego tryjtka abo kejby sie kista starego piwa łoztrzasła.
– Mie tam nic niy łobłajzi kajś ty bōł! – jargǒ sie deczko baba. – Blank mie to niy łobłajzi... jǒ... jǒ już mōm kofry zaladowane i wykludzōm sie wrōłz ze dzieckōma do mojij mamulki. Nō ale, tak jesce na łostatek, chocia mie to ganc niy szteruje, jes mi to blank jedno, rzyknij mi ino kajś to ty bez cǒłko noc bōł ?
– Co gǒdǒsz? Ło co sie rozłajzi? Kaj co... kaj jǒ... kaj jǒ bez cǒłkǒ noc gymziōł, kaj jǒ wandrowǒł ? – ździebko przimulōny, chop niy poradzi jesce zmiarkować, co tyż ta jejigo baba łod niygo kce.
– Mǒsz mi zarǒzki pedzieć kajś bōł! Chocia to mie zōłwizōł już blank niy łobłajzi. Psinco mi już do tego, mogesz robić co kcesz, łamzić kaj, ze kim i do kogo kcesz. Nic niy kca wiedzieć... ino tela kciałabych spomiarkować: kajś to tyż ty giździe dziosecki do terǒzka bōł ?
– Jǒ, padosz jǒ, kaj jǒ bōł ? A wiela to jes terǒzki ? Jǒ... jǒ, miarkujesz, jǒ bōł u Ojgyna... i bez cǒłko noc my szkaciyli.
– Co ty fandzolisz ? U Ojgyna żeś bōł ? A dyć łoszkliwcu pierōński niy cygōń mie i niy kmiń tela.
– Niy wierzisz mi, niy ?... Nō, tōż sie glingnij do niygo... sam mǒsz telefōłn... tyn mōj łostatni gryfnisty mobilniǒk.
– Halo, Ojgyn, sam jǒ, baba tego naprańca. Bōł u cia mōj chop? Szkaciyliście bez cǒłkǒ noc, ja?
– Co, czy bōł ? Co, czy bōł ?... A dyć łōn jesce do terǒzka snami grǒ!!!
Spōminǒłech ale przi napoczniyńciu, co Pǒnbōczkowi pierōnym zawǒdzało, iże Jadam i Yjwa paradujōm po tym raju blank sago. Po dugszym czasie niy stykli Yjwie te liściǒ i napoczła sie łoblykać we roztomajte pelce. I sam ci mi sie spōmniǒł fal ze łōńskigo roka. Spichnōłech ci sie kejsik we naszym szynku ze jednym mojim kamratym ze ftorym żech do kupy ze niyjednego piekarszczoka chlyb ćkǒł. Łobsztalowali my sie jak zawdy po sznapsie i zajdlu piwa, i łorǒz tyn mōj kamrat, Jorguś napoczynǒ mi rzōńdzić:
– Wiysz Ojgyn, moja starǒ sie zawinszowała, cobych ji spatrzoł terǒzki na Wielkanoc, abo chocia na Dzieciōntko taki pelcmantel ze afinych łogōnōw, ze małupicowych chwostōw.
– Niy godej? I co Jorguś, poradzisz to ji lajstnōńć? Na isto poradzisz, ja ?
– Wiysz Ojgyn, dugoch medikowǒł ażech prziszǒł yntlich na te idy. Nale, to ino dǒ sie możno sporzōńdzić do kupy ze cia.
– Ja? Niy gǒdej! Richtik?
– Ja Ojgyn. Ty mǒsz roztomajte kōnszachty i kōndowity, i beztōż tyż bōłbyś nǒjlepszyjszym kamratym do tego, coch wypokopiōł.
– Nō, tōż gǒdej, a wartko mi to wytuplikuj! Możno i jǒ mojij staryj tyż cosik takigo wyłōnaca.
– Nō, tōż dǒwej pozōr Ojgyn! Mōm ci już dwa bilety tam a nazǒd na fliger do Afriki, jedyn dupny miech, gywera i... bobera. Miarkujesz, takigo, co to go kiejsik sztyjc we telewizyji pokazowali.
– Jakigo juzaś bobera?
– Nō, takigo ze tymi epnymi, biǒłymi a fest łyskajōncymi zymbolami.
– Nō, miarkuja. Ale chopie! Fimlaś chyciōł? A dyć każ ty tela małupicōw nojńdziesz, coby ci stykło jejich chwostōw na pelcmantel?
– Niy fandzol Ojgyn ino dǒwej dalszij pozōr. Kiej my już dofurgnymy do tyj Afriki, karnymy sie zarǒzki hań-tam kaj styrcōm te srogie „baobaby” po kierych fōrt fyrtajōm te afy. Jǒ wlejza na sōm wiyrch stroma, blank na wiyrzchowisko i byda tyrpać astami. Małupice bydōm ślatywać na ziym, direkt ci na tego mojigo bobera, łōn jim wartko uźre, bajsnie te jejich duge łogōny a ty drab te szwance wciepniesz do miecha. Nō, i to jes ino tela, podwiyl niy nafolujesz blank pǒłnygo miecha.
– Nō, ja toch jesce spokopiōł. Ale, bo jǒ wiym?
– Nic sie niy trop Ojgyn wszyjsko bydzie do porzōndku, wartko sie z tym uwinymy.
– Nō możno? Nale, rzyknij mi po jakiego pierōna ci jesce ze sia ta srogo gywera?
– Anō, to jes nǒjważniyjsze ....
– Niy miarkuja! Po jakiymu nǒjważniyjsze?
– Wiysz Ojgyn, ta flinta to jes skuli tego, iże kiejbych jǒ śleciǒł ze tego „baobabu”, to ty zarǒzki, wartko, w te pyndy musisz praskōńć bobera!

_________________
Ojgyn z Pnioków

Świetne