Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nō, jakech pedziŏł, mōmy już bez pōłowa mŏja. Winkszōściōm ludzie napoczynajōm już terŏzki medikować ło jakichsik latowych wywczasach. A mie sie terŏzki spōmnieli dŏwniyjsze rajzy ze mojōm Haźbiytkōm. Tyrali my mocka po świycie (jedyn istny przeciepnōł mi kejsik na naszym trefie we Chorzowskim Cyntrum Kultōry, iże to niy bōło wteda myjglich, ale niy byda sie tym chopym za tela trŏpiōł ani mu tego gynał tuplikowŏł). Terŏzki Polŏki ranżyrujōm już na zicher po cŏłkim świycie ale blank niy poradzōm ci pochytać, kiere piwo jes lepszejsze, kiere barzij wlazuje do palicy a kiere we szłapy. Jesce kielanŏście lŏt tymu nazŏd mało fto fyrtŏł po świycie, a te co jim sie wysmolōło, to ci blank gupieli łod tego, co tam za tymi granicōma ujzdrzeli. Chocia... niy zawdy. Tak jakosik we siedymdziesiōntym szczwŏrtym roku byli my ze mojōm Elzōm we Soczi u Ruskich (łŏńskigo roka bōła tam Zimowŏ Olympiada), kole Kaukazu, ale nad morzym we takim gryfnym, szykownym i pierōnym srogim hotylu, kiery sie „Жemчужинa” mianowŏł. Gryfny hotel, srogi, moderny, tela, co go dziepiyro postawiyli. Plaża żōłciōtkŏ, piŏsek jak mōłka, nale to wszyjsko jesce dŏwne, ruskie. A na dworze gorko choby we Africe, klara grzeje nikiej kachlok u starzika bez zima, słepać sie kce a na cŏłkij plaży niy ma ani jednego ci sztandu, ani jednyj budki ze piwym, nic, Zahara, abo jesce gorzij. Jes ale szykownisty, bar na łostatnim sztoku (cheba dwadziestym) tego hotylu. No, tōż tak jakech stŏł, ino we samych batkach deptōm do direkt do tego hotylu.
– Grażdianin, nie nada! – padŏ mi po ichniymu portiyr łobleczōny choby kasper we cyrkusie.
– Co, niy nada, co niy nada? – napocznōłech sie nerwować (a słepać sie kce) – jŏ musza do hotylu, na sōm wiyrch, do baru, bo jak zarŏzki sie niy szlukna, to na isto uświyrkna sam choby kaper na wilijŏ bez wody i jesce bydziecie symnōm mieli srogŏ łostuda – padōm do tego szucmana i ryja sie dalszij.
– A bumaga u was jes? – niy dowo pokōj tyn łochyntol.
– Chopie, jakŏ bumaga, niy widzisz, iże jŏch jes ino we batkach i niy byda ze paszportym na rzici łamziōł.
A łōn nic, niy puści i tela. Musiŏłech doczkać aże sie moja Elza pozbiyrała, aże my sie gynał łoblykli i deptōmy dalszij do hotylu. Niy zetrwało jakiesik dwie godziny i blank ci już łobleczōne wlejźli my do tego baru. A tam ci roztomajte piwa, biyry, polskie, miymieckie, ynglicke (ruskich niy widziŏłech). Nō, tōż sie yntlich szlukna, co jŏ gŏdōm szlukna, nasłepia sie, coby mi aże do jutra stykło. Przilazuja ku barmanowi i blank gryfnie, przimilnie gŏdōm, coby mi dŏł ze dwa piwa, ale festelnie zimne.
– Dla was, grażdżanin piwo nie nada, eto nużna tolko dla innastrancōw! – fandzoli mi tyn Iwan i łobrŏcŏ sie rziciōm ku mie.
Mogecie sie forsztelować, słepać sie kce, biyr styrcy za szybōm we kilszranku a tyn pierōn mi go niy kce skalić. Nō, to jŏ ku niymu inakszij:
– Bitte, geben Sie mir ein Bier, aber schnell, schnell! Und sehr kalt... bitte! – gŏdōm ci dō niygo i pokazuja mu dziesiyńć miymieckich marek.
Łōn ci tak bliknōł na mie choby Stalina uwidziŏł, wyciōng sie sztram i grajfuje po glaska, szykownŏ glaska, jezderkusie...
Już ci kukōm na ta glaska, łōn ci jōm ce glancuje, grajfuje ci tak po maluśku do kilszranku i...
– Welches Bier, mein Herr? – pytŏ sie i mie i cosik mu sie za bardzo ta fresa chichrŏ.
– Nō, ein Pils bitte! – gŏdōm mu a lynzyk mi sie już do gybisu prziflostrowŏł.
– Ja, bitte ein Pils... aber mit Schaum oder nicht, ohne Schaum? – znacy bez szuminōw, łōn juzaś dō mie.
Jerōnie, chopie niy nerwuj Polŏka bo cie praskna bez pysk...
– Mir ist ganc egal, Herr Ober – jesce szykownie, bez łostudy gŏdōm ci dō niygo, a tak ze winkla widza, iże wartko pyndaluje moja Elza ku mie. Tu tyn biyr, tu Elza a tu...
– Ojgyn, a dlō mie to mogesz łobsztalować jakisik zŏft abo cola ...
Nō, i po ptŏkach, tyn ōłber sie kapnōł, iże my sōm Polŏki i psinco nōm dŏł, ani marki niy spōmōgli. Niy i szlus, przeca łōn niy bydzie bele ciarachowi sam bedinowŏł, łōn jes FTOŚ i niy bydzie go taki sorōń jak jŏ szterowŏł.
Nō, cōż bōło robić? Podeptali my na miasto i tam my sie szlukli ichniego kwasu chlebowego (tyż dobry na takŏ hica!) i mineralnyj wody „Maцecтa”, kierŏ pierōnym bezmać dobrze chopōm, karlusōm robi... no i dobrze.
Chocia musza pedzieć, iże gryfne kwilki tyż byli. Zasmycyli ci nŏs autokym w gōry nad take jeziōro, kiere sie Rica mianuje. Tam we takim gryfnym szynku ze muzykōm, ze rozfaklowanōm fojerōm na kieryj parszczyli sie prosiŏki, kormiki, słepali my te ichnie gruzińskie kōniaki, gruzińskie wina i to tela, coby normalny czowiek sie mōg do imyntu utōnkać. I śpiywki. Nasze „Gōralu czy ci nie żal”, „Czerwony pas”, ale tyż miymieckie take jak te dwa rube Miymce wiskajōm:
„Trinkt den Wein, nicht allein, wen mal trinkt, muβ man zusammen sein...” A niyskorzij, kiej my już nazŏd fyrtali, to tak ci nami kolybało, tak huśtało, iże nic ino ftosik napocznŏł śpiywać: „Seemann... a jŏ, a jŏ... tŏch napocznōł takŏ starŏ ynglickŏ śpiywka „Rollen home...” i.... tak jakosik dokulali my sie do hotylu. A na drugi dziyń... a na drugi dziyń, to Wy już wiycie co, prŏwda? I juzaś festelnie daleko do piwa, festelny brand a woda w morzu na isto niy do słepania.
A łod tyj stopierōńskij hicy, to zatym bōło i tak. Kukōm tyż rōłzczasu, a sam, ku mie idzie ci frela, zgoranŏ, łopŏlōnŏ choby Naomi Campbell tela, co blŏndina, duge wosy... a jak gryfnie tymi łogibami kolybała... te szłapy, dugachne aże ku ziymi. Lejzie ci ku mie, a na tablecie gryfny „drink” ze lodym i apluzinōm. Ku tymu łōna ci wōniŏ francuskimi parfinami i czymsik tam jesce. Szluknŏłech ci rōłz, drugi, i jesce tuplowanie a łōna ci mie biere pod parza i wiydzie do morza. Lekuśki wiaterek, modrŏ wodzicka... Wlazujymy rajn łoba polekuśku do wody, opaternie, jŏ deczko przodzij, łōna za mnōm. Łōna ale niy kce na ibera i beztōż jŏch jōm lewōm gracōm grajfnōł pod brzuch, jezderkusie aże sztrōm bezymie przeszŏł. Łōna tak mi sie jakosik ōmskła, iżech – coby sie niy tōnkła – chyciōł ci jōm za te dychanie. Jezderkusie, pewnikiym te Arabery, kiere idōm do tego ichnigo niyba muszōm tak sie czuć, abo cosik wele tego... Nō, tōż przekuldypła sie łŏna na plecy, jŏ tyż, cycki sztram nad woda wystŏwajōm, na słońcu robi sie deczko soli na jeji brzuchu... richtik szykownym brzuchu ....
– Jerōnie! Ojgyn, ustōń diosecki łochyntolu tymi klapytami przebiyrać, gracami w lufcie wywijać chobyś kajsik na basingu szwimowŏł, abo miōł sie tōnknōńć! Śnik jakisik miŏłeś, abo co?
Nō, ja. Możno to i jakisik śnik bōł, a to na isto skuli tego, iże latoś na żodne wywczasy niy jadymu i tela. Śnik, niy śnik, ale gryfny i dugo byda pamiyntŏł.

_________________
Ojgyn z Pnioków