Świętochłowice - Forum bez polityki

Idzie to tyż posuchać na www.ojgyn.blog.onet.pl

Nó, tóż mómy już za piyńć dni wiesna, i fajrant ze zimóm. Ale, eźli to latoś na isto bóła zima? Szłoby sam mocka ło tych wszyjskich pogodowych falach gôdać, ino po jakiego dioska? Wszyjskie sam u nôs na Ślónsku ta zima jakosik przetrzimali (chocia, tak po prowdzie to niy bóło co przetrzimać) a terôzki ludzie sie radujóm, co już bydzie wiesna. Te, co ło ptôkach wszyjsko miarkujóm te, kiere wiedzóm, kiery ptôk świyrgoli, i fest ćwiyrkô: „cil-calp”, „dee, dee, dee” abo „dziiiiit” lebo nikiej sztyrnadel aże do siyrpiynia wiskô: „niy bydzie suchyj kobyle niiiic”, cy tyż wilgwa (boguwólô) ciyrcy: „fija-zofija”. Jô tam sie za tela na ptôkach niy znóm i niy wszyjskie poradza po naszymu mianować, tela, co już łod marca przifurgajóm sam dó nôs roztomajte jejich zorty. Bydóm to we marcu: majzy, zwóńce, szpôki, sztyrnadle, kónopy, sojki, bachsztylce (plistwy) lebo gimple. W kwiytniu juzaś nachtigale, biołorzytki, ryżiki, sztiglice, a juzaś we môju jesce muchołówki, rółtszwance (gwizdki), kulcyki, wilgwy i jesce inksze. Tela, iże to żôdnego terôzki ze naszych angyjberów, naszych móndroków we tym Syjmie niy łobłajzi. A sam wiesna tómpie na sto diosków. I Wiycie! Bół ci kiejsik taki klugszajser, ftory kciôł (cheba we 2007 roku), coby bóło zakôzane, pod srogóm sztrofóm tónkanie tyj wiesiynnyj Marzanny. A to ci skuli tego, co to dziecka uczy „przemocy”, dziecka przibadajóm ci sie do gywaltu. Ludzie, przeca tego by niy wypokopiyli nikaj, ale to nikany na tym gryfnym świycie.
Nó, ale. Styknie tego wynokwianiô na naszych politykierów, styknie już tego i terôzki możno cosik gryfniyjszego, prôwda?
Klara ci już bez połednie festelnie blynduje. Bryle mi sie już blank zećmiyli, wiycie? take „fotochrómy”. Szpacyruja sie tak, kwanckóm pomaluśku, polekuśku po tych mojich Pniokach. Kukóm tam i siam. Ptôszki świyrgolóm jak nôjynte i wyrôbiajóm we krzôkach, kaj po prôwdzie jesce listecków niy ma, ale w lufcie sie już czuje, już wóniô... w i e s n a !
Łorôzki ujzdrzołech ci JÓM. Deptô ci paradnie, łogibami łobyrtô, zwyrtô półrzitkóma, i te szłapy, duge aże do ziymi, taki srogi szlic na jednyj... siedzieć ci pieróna tyż mô na czym... nó, tóż jô ździebko gibcij fyrtóm. Jezderkusie! To ci jesce sam u nôs na Pniokach sóm take gryfne, wizgerne i szykowne dziołchy?
Zglajchowech sie śnióm. Jerónie! Te dychanie, pôłnô szóstka (i ku tymu jesce fedruje), brzuch plaskaty nikiej bigelbret, te licka różowianne, czôrne duge wosy... żodnô ci tam blóndina jak ta tyrpnióno Mandarina abo ta Doda Elektroda ze tych wiców, a jak! Gôdóm Wóm direkt ze jakigosik babskigo cajtónga abo ze tego „Playboya”. Niy, szykownie łoblecónô (jô sie ino wiela poradza forsztelować), ino kiej sie ji tyn mantel na tym dychaniu łómsknie, to czowiek przeca widzi to, co ci tyż łóna kce pokôzać!
Takô szykownô kobiyta a teli srogie nece targô. Hmm ...
– Wybôczóm mi łóni paniczko... – zagaduja ci ku nij, kiej my już byli tak na równo. – A dadzóm łóni, to pómoga tyn nec ździebko poniyść!
– A niy trza, panie Ojgyn, niy trza – jezderkusie anich sie niy spodzioł, iże mie łóna znô – niy trza, bo jô tam w niym ino móm dwa pakety tyj „Belli” ze skrzidełkóma, co to je terôzki reklamiyrujóm we telewizyji, i paketlik „Corega Tabs” na gybis.
– Niy szkłódzi, niy szkłódzi, jô wóm hilfna – pieróna, byda ci móg śnióm deczko sie po Pniokach przyjńść. Niech kamratów do łostatka pierón skuli tego szczeli!
A co? jescech niy taki stary, cobych sie dziołchóm niy podobôł. Picasso ci miôł siedymdziesiónt lôt, kiej mu sie synek urodziół, a jô... niy móm przecamć jesce... siedymdziesiónt.
– Aleście galantny panie Ojgyn, aże galantny – pado ci ta gryfnô Agnys (ino skóndziś ci jô wiym, iże jeji dali na krzcie takie miano?).
– Terôzki, jakeście panie Ojgyn sóm te dwadzieścia kilo modszy, to tyż na swoji lata niy wyglóndôcie.
Na jake lata, na jake lata, a dzisz jóm... nó ale... dej pokój Ojgyn, bo ci sie jesce druk dźwignie!
I co jô Wóm byda gôdôł? Styknie co rzykna, iże po poruch minutach byli my ci u nij we chałpie. A szykownô ta chałpa, zabranô, betków ci u nij musi być za tela.
– Siednóm sie sam na zofie panie Ojgyn, możno tyż i sie co szluknóm? A jô wartko ściepna te szaty i łobleka cosik lekszyjszego i zarôzki sam ku wóm przijńda nazôd.
Sto diosków! Ludzie, łóna kce jesce cosik ściepować... przeca już blank niy bydzie nic na sia miała.
Chopy, mogecie sie to forsztelować, wystawić? Jô na zofie u takij gryfnyj dziołchy (szłapach na szłapa przeciep; normalne chopy miarkujóm skuli czego), we gracy lampus ze kóniakym, kole mie diosecko gryfnô dziołcha we takij ciyniuśkij kiecce (jerónie! te łogiby, te szłapy, kiere wylazujóm spodle tych szatów, bo ku tymu niy wszyjskie knefle mô zapniynte, a i na zicher bisynhaltra to na isto blank na sia tyż niy miała i... niy bóło jij potrza).
– Panie Ojgyn, jô wôs zawdy miała rada – gôdô ci łóna prziliźnie dó mie (Elza ty słyszysz? i ucz sie, bo jô wiecnie żyć niy byda!) i łociyrô sie tymi dugimi szłapami ło moje, tak blank blisko mojij fresy, te parfiny... jak łóna ci wóniô? Nó... na zicher wiesnóm wóniô!
– Wy tak fajniście fandzolicie we tym radijoku, iżech już dôwno kciała wôs sam dó mie (jak mojigo chopa niy bydzie) napytać!!!
Ludzie, przeca to idzie ło gowa przijńść, takô frela (chocia wydanô, ale to niy ma srogi fyjler), lampus we gracy, muzyka ci gryfnie ze radijoka (Radio Piekary na isto!), dziołcha chnetki fertik... nó, co jô byda jesce sam wiyncyj gôdôł?
– ......
– Wstôwej Ojgyn, wstôwej! Dugo tak bydziesz gniół na tym szeslóngu? – słysza wyrcynie mojij Elzy.
– Narychtowałach ci bónkafyju i tyj kupnyj zisty łod Maloty, kieroś wczorej cheba napultany – przismycół. ... A cóżeś tam pod kicholym mróncôł : „Chałupy welcome tu” ???

_________________
Ojgyn z Pnioków