Świętochłowice - Forum bez polityki

10 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Rzeczycach

Krajobraz podgliwickiej miejscowości Rzeczyce zdo­bi niewielka, skromna świątynia, której patronuje Matka Boska Różańcowa.

Erygowania parafii Matki Boskiej Różańcowej w Rze­czycach dokonał dekretem z dnia 8 września 1998 roku ksiądz biskup Jan Wieczorek. Teren jej wydzielono z para­fii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łabędach i parafii św. Jadwigi w Brzezince.



Wnętrze świątyni urządzone jest skromnie i gustownie. Główny komponent wystroju prezbiterium stanowi tu prze­piękny obraz przedstawiający patronkę kościoła - Matkę Boską Różańcową z Dzieciątkiem na ręku. Wizerunek ten prze­mawia do odbiorcy intensywnością barw, przede wszystkim czerwonych i niebieskich szat Matki Bożej, grą świateł, eks­ponujących delikatnie oblicza przedstawionych postaci, jak i realizmem ich wyrazu.

11 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Stanisława w Czortkowie (Ukraina)

Czortków na mapie okręgu tarnopolskiego


Pierwszy kościół pw. św. Stanisława wybudowano wraz z klasztorem oo. dominikanów w 1619 r. Jego fundatorem był Stanisław Golski, który po śmierci został pochowany w krypcie kościoła. Świątynię odwiedzali polscy królowie, m.in. Jan Kazimierz czy Jan III Sobieski. Obecny kościół został wybudowany w 1918 r., w stylu gotyku nadwiślańskiego.

W 1941 roku Sowieci uciekając na wschód podpalili kościół i klasztor, rujnując budowlę. Po zakończeniu II wojny światowej i wyjeździe Polaków z tutejszych ziem władza sowiecka zamknęła kościół i urządziła w nim magazyn nawozów sztucznych, a znajdujące się w nim cenne organy drezdeńskie zostały zniszczone.

Ojcom dominikanom kościół został oddany w stanie ruiny w roku 1989. Pierwszym proboszczem został pochodzący z Czortkowa o. Reginald Wiśniewski. W kościele do końca II wojny światowej znajdował się uważany za cudowny obraz Matki Boskiej Czortkowskiej. Od zniszczenia uchronili go byli polscy parafianie, którzy po przymusowym wysiedleniu przewieźli obraz w nowe granice Polski, a w latach 80. XX wieku złożyli w w warszawskim kościele pw. św. Jacka, gdzie znajduje się po dziś dzień.

Obecnie w czortkowskim kościele znajduje się koronowana kopia obrazu.

12 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Zwonowicach

W 1258 roku powstaje opactwo cysterskie w Rudach Wielkich. Wieś Zwonowice weszła w skład włości O.O. Cystersów. Według administracji kościelnej wieś przynależała jednak do wcześniej ustanowionej parafii w Lyskach. Pod koniec XVIII wieku wybudowano pośrodku wsi kapliczkę pod wezwaniem św. Jana Nepomucena z figurą świętego i z małym dzwonem, która przetrwała do 1908 r.

W 1909 roku zakończono budowę większej kaplicy w miejscu dawnej małej kapliczki, we wrześniu tego roku dokonano poświęcenia kościółka a jako patronkę obrano Matkę Bożą Różańcową. Budowę kaplicy i wystrój wnętrza ufundowali zwonowiczanie. Raz w miesiącu odbywały się tam msze święte.

W 1930 roku podjęto rozbudowę kaplicy, która okazała się za mała na potrzeby parafian. W czasie działań wojennych kościółek został wewnątrz mocno zniszczony i splądrowany.

30 listopada 1942 roku Zwonowice erygowano do godności lokalii, a na Wielkanoc 1964 roku Zwonowice zostały podniesione do rangi parafii.

12 lipca 1983 dokonano przewłaszczenia gruntów państwa Paprotny na rzecz parafii, pod budowę nowego kościoła. Wszystkie formalności prawne trwały półtora roku. Projekt budowy kościoła wykonał inż. Ryszard Duda z Katowic oraz inż. Jan Janus.

Od września 1984 do marca 1989 roku trwała budowa nowego kościoła.

31 maja 1989 uroczystej konsekracji kościoła dokonał ks. bp Ordynariusz Damian Zimoń.

13 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Lędzinach

Parafia została erygowana 1 grudnia 1996 r. jako parafia tymczasowa. W 2004 r. została parafią pełnoprawną. W tymże roku budowany od roku 1997 kościół poświęcił abp Damian Zimoń.

14 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Łaziskach Górnych

Wieś Łaziska Górne wymieniana jest już w 1287 roku. Należała do parafii św. Wojciecha w Mikołowie. Zatem początki parafii sięgają odległych czasów. W roku 1875 utworzył się w Łaziskach Górnych "Komitet budowy kaplicy". Sprawa budowy ruszyła dopiero w roku 1890. Jako plac pod budowę kaplicy obrano wysoko położone miejsce przy południowym stoku wzniesienia górnołaziskiego.
W lipcu 1892 roku ks. dziekan Schumann dokonał aktu poświęcenia kamienia węgielnego. Na kamieniu wyryty był niebieskimi literami następujący polski napis : "Królowo Różańca Świętego módl się za nami".
Łaziszczanom zależało na jak najrychlejszym ukończeniu budowli. Budowali sposobem gospodarczym: sami sobie wypalali cegłę w 3 prowizorycznych piecach. Ludzie pracowali bezpłatnie lub za drobnym odszkodowaniem; górnicy po ciężkiej szychcie na kopalni jeszcze przez kilka godzin pomagali przy budowie. 3 października 1893 roku mógł nastąpić urzędowy odbiór gotowego budynku, a już 10 października tegoż roku nastąpiła uroczysta benedykacja kościółka przez ks. dziekana Schuhmanna. Kościółek dedykowano Królowej Różańca Świętego.
Dla wiernych Łazisk Górnych początek II wojny był szczególnie okrutny. 3 września 1939 roku pod ostrzałem niemieckiej artylerii spłonął kościół parafialny oraz salka parafialna i zabudowania gospodarcze.
W latach 1939 - 1942 kościół został odbudowany.

15 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Moszczenicy

Historia pierwszej parafii w Moszczenicy sięga XIII w. W tym czasie powstał we wsi drewniany kościół pod wezwaniem św. Mikołaja. Kościół był wielokrotnie przebudowywany, jednak w czerwcu 1938 roku całkowicie spłonął.
Miejsce na budowę nowego kościoła wybrano w pobliżu starego budynku szkolnego, przeznaczonego do rozbiórki. Do realizacji przyjęto projekt architektów: H. Szołdry i K. Kluzy.
W czerwcu 1939 roku rozpoczęto kopanie fundamentów. Parafianie podjęli tę pracę z wielkim entuzjazmem i zadowoleniem. Jednakże wybuch II wojny światowej, zajęcie przez Niemców Moszczenicy spowodowało wstrzymanie prac. Po wielu interwencjach i prośbach Starostwo
w Rybniku wyraziło zgodę na kontynuowanie budowy. Jednak nie trwała ona długo. Zdołano jedynie wznieść mury wieży i ścian bocznych na wysokość zaledwie 4 metrów nad ziemią. Budowę ponownie wstrzymano na polecenie władz okupacyjnych, a znajdujące się na placu budowy materiały budowlane zarekwirowały władze niemieckie. Materiały przewieziono do Jastrzębia Zdroju i zużyto do budowy domów.
Po wojnie, gdy tylko Moszczenica została trochę odbudowana ze zniszczeń i parafianie mogli znów zamieszkać w swoich domach, podjęto w 1947 roku z inicjatywy ks. proboszcza Maksymiliana Kowalczyka dalszą budowę kościoła. Przy budowie tej pracowali niemal wszyscy mieszkańcy Moszczenicy, ukazując przez to głębokie pragnienie praktykowania swojej wiary w własnej, nowej świątyni.

Po trzech latach intensywnych prac, zaczęto przygotowanie do poświęcenia kościoła, który oddano pod opiekę Matki Bożej Różańcowej, ponieważ rok 1950 (tj. rok zakończenia budowy) został przez papieża Piusa XII ogłoszony "Rokiem Maryjnym". Poświęcenia świątyni dokonał ks. biskup Stanisław Adamski, Ordynariusz Katowicki, w niedzielę, dnia 8 października 1950
roku.

16 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Piaskach (Białoruś)



Wieś Piaski jest znana od XVII w. jako majątek Sapiehów, za czasów których w 1682 r. (lub 1782) był wybudowany kościół. Ostatni drewniany kościół był wybudowany tu w 1857 r. (lub 1877) przez hrabiego Wacława Krasickiego. Był on pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
W latach 1900-1914 nad miasteczkiem wzniósł się nowy, już murowany, kościół z kamienia, w stylu neogotyckim wybudowany według projektu inżyniera Daniewa. Budowa prowadzona była ze środków parafian. Obecnie świątynia ma wezwanie Matki Bożej Różańcowej.
Przed II wojną światową liczba wiernych w parafii Piaski sięgała 1500 osób.
W 1945 r. kościół został zamknięty, a podczas bezbożnych dziesięcioleci panowania władzy sowieckiej mieścił się w nim magazyn zboża. Świątynię zwrócono w 1989 r. Renowację kościoła przeprowadzono w latach 1991-1997.

(na podstawie opisu: http://wikimapia.org/15646583/pl/Ko%C5% ... C5%84cowej )

17 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej i św. Katarzyny w Rybniku-Wielopolu

Pierwsze wzmianki o Wielopolu pochodzą z 1311 r. Początkiem wszelkiej działalności i życia religijnego w Wielopolu była przydrożna kapliczka Matki Bożej Różańcowej, która została zbudowana pod koniec XVIII w. Ona właśnie, chociaż bardzo mała, stała się głównym miejscem kultu religijnego w dzielnicy. W niej zaczęto bowiem odprawiać regularnie w niedziele i święta msze św. W 1975 r. uzyskano zezwolenie na przeniesienie z Gierałtowic do Wielopola zabytkowego kościoła drewnianego pw. św. Katarzyny. W rok później w Wielopolu erygowana została stacja duszpasterska, a nowy kościół został poświęcony przez biskupa katowickiego ks. Herberta Bednorza. Parafia pw. Matki Bożej Różańcowej i św. Katarzyny Aleksandryjskiej została ustanowiona 27 lutego 1977 r. Jej wezwanie stanowi połączenie wezwań przydrożnej kapliczki istniejącej w Wielopolu od XVIII w. oraz drewnianego kościółka, który stał się świątynią parafialną.

Znajdujący się na Szlaku Architektury Drewnianej wielopolski kościół jest obecnie najstarszym na ziemi rybnickiej zabytkiem budownictwa drewnianego i dzięki najstarszej zachowanej polichromii patronowej w województwie śląskim ma szczególną wartość dla dziedzictwa i rozwoju kulturalnego.

Powstał on z fundacji Stanisława Dąbrówki w 1534 r. w Gierałtowicach.

Kościół był odnawiany w XVII i remontowany w XX w. W czasie tego remontu odkryto niezwykle cenną polichromię patronową z ok. 1534 r. wykonaną na deskowanym stropie. Wśród różnorodnych motywów polichromii występują: orły piastowskie w tarczach gotyckich, a także postać patronki świątyni.

Z uwagi na swoją ciekawą historię, a także zabytkowy charakter, wielopolski kościółek pw. Matki Bożej Różańcowej i św. Katarzyny Aleksandryjskiej jest obiektem, który obowiązkowo należy odwiedzić zwiedzając Rybnik.

18 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Dziewieniszkach (Litwa)



Kościół pw. Najświętszej Marii Panny Różańcowej z 1783 roku jest ważnym zabytkiem historycznym. Kościół przebudowano w 1861 roku. Jest to budowla trójnawowa, na planie prostokąta z pięciobocznie zamkniętym prezbiterium, posiadająca dwie zakrystie. Wewnątrz kościoła znajdują się dwa XIX-wieczne obrazy przedstawiające świętego Jerzego i świętego Wawrzyńca. Z tego okresu pochodzą również dwa krucyfiksy i drewniana rzeźba św. Franciszka. Obok 21 - metrowa dzwonnica kościelna, wybudowana w roku 1903. Zawieszono w niej dwa zabytkowe dzwony: jeden odlany w r. 1745, drugi w r. 1840. Dzwonnica jest zarazem bramą wejściową na plac kościelny, zamknięty ze wszystkich stron murem zbudowanym z kamienia polnego. W XVIII wieku przy kościele istniała szkoła parafialna. W 1904 roku sporządzony został projekt nowego, murowanego kościoła ale budowy nie podjęto.

19 października - Kościół Matki Bożej Różańcowej w Nędzy

Pewnego razu książę raciborski zaprosił swoich krewniaków na polowanie. Zjechali wszyscy do zamku na Ostrogu. Polowanie miało trwać dwa dni. Pierwszego dnia książę ze swym parobkiem zabłądzili w lesie i trafili do ubogiej chaty. Ugoszczono ich tylko herbatką ziołową. Na pamiątkę tego wydarzenia książę kazał wybudować karczmę i nazwać ją "Nędza". Karczma powstała, nocowali w niej podróżni i kupcy. Wkrótce koło niej przybudowała się wieś, która przyjęła swoją nazwę od karczmy. Tak głosi przekazywana z pokolenia na pokolenie legenda.

Parafia pod wezwaniem Matki Bożej Różańcowej w Nędzy liczy sobie już niemal 100 lat. Dzisiaj nikt nie wyobraża sobie, że kościoła mogłoby nie być. A jednak do 1908 roku parafianie chodzili pieszo do kościoła świętej Jadwigi w Markowicach, gdzie proboszczem był ks. Alojzy Reif. W 1907 roku architekt z Bytomia przedstawił projekt wybudowania kościoła w Nędzy. Teren pod budowę ofiarował parafianin pan Cieślik. 20 kwietnia 1908 roku poświęcono kamień węgielny, a 6 miesięcy później - dokładnie 4 października - ks. Alojzy Reif poświęcił nową świątynię. Ze względu na miesiąc październik kościołowi patronuje Królowa Różańca Świętego.

Neobarokowy kościół został przebudowany w 1929 roku.